*آدم هايی هستند که واقعيت برونی شان بخشنده است چون شفاف است. چون می
توانی از ورای آن همه چيز را بخوانی، و هر چيزی را درباره آنها بپذ يری، بفهمی، آدم
هايی که آفتابشان را با خود دارند.*



نمی دونم شما وقتی به يه مشکلی تو زندگيتون بر می خورين چيکار ميکنين؟  يه مشکلی که حل کردنش براتون خيلی گرون تموم  می شه. يه روشی تو زندگی
هست به نام "حذف صورت مسأله".  راحت
ترين راه برای حل يا حذف مشکلات.  يه تخته پاک کن قرمز ابری نو بگيريم دستمون
و راحت صورت مسأله رو پاک کنيم. اونوقت ديگه خيالمون جمع ميشه که نبايد دنبال
جواب بگرديم. به همين سادگی. به سادگی خوردن يه بستنی شکلاتی آب شده که دوباره
گذاشتين تو فريزر و يخ بسته. اونم تو يه شرکت قراضه که توش يه قاشق هم پيدا نميشه و
شما رفتين داداشيتون رو بعد از يه هفته که مشغول يه کار گنده س ببينين و براش کباب
کوبيده و گل مريم ببرين و باهاش حرف بزنين و دلتون وا بشه و
برگردين. اين حرفا چه
ربطی به قضيه داشت، نمی دونم.



آره، خلاصه ميشه راحت با يه تيکه ابر نو يا کهنه يا يه شيلنگ آب پنج
متری بيفتيم به جون زندگيمون، به جون خودمون. همه خاطرات، همه ترسها، همه نگراني
ها، همه رو پاک کنيم. بشيم خالی خالی. بريم اون بالا بشينيم... بشيم پادشاه. پادشاه
دنيای خالی خالی. پادشاه دنيای خيالی. ياد پادشاه شازده کوچولو افتادم: پادشاهی که
هيچ رعيتی نداشت که به اون حکومت کنه، بنابراين احساس می کرد خيلی شاه خوبيه. چون
هيچکس ازش ناراضی نبود!



اما يه نکته از قلم افتاد. اگه بخوايم همه چيز رو پاک کنيم،
چيزای بد رو، يا چيزايی رو که بايد براش فکر کنيم، يا بايد براش خطر کنيم، اونموقع
اين ابر گلی رنگ که حالا کهنه شده يا اين سطل آب که  حالا ديگه  سوراخ
شده، بقيه دلمون رو هم پاک ميکنه. ديگه تو دلمون هيچی نمی مونه. بی رنگ بی رنگ می
شه. اون موقع دلمون می شه کوير. تازه کوير ستاره داره، اما بعيد ميدونم با چنين
شرايطی يه ستاره هم دووم بياره. خوب آخه ستاره ها دلشون زود می گيره، ممکنه پر
بزنن، زودی برن.



خلاصه اگه خواستيم دلمون پاک بشه، رها بشه، بايد يه کار ديگه بکنيم. يه
کاری که لزوما ساده هم نيست. خيلی بده که بخوايم صورت مسأله رو پاک کنيم، که
بخوايم حقيقت رو انکار کنيم.



*حقيقت روی زمين به آينه ای شکسته می ماند که هر تکه کوچکش تمام آسمان را منعکس می
کند.*



حيف نيست خودمونو از آسمون محروم کنيم؟



 تازه گاهی / يه صورت مسأله هايی سرمون خراب می شه / که با هيچ
ابر گلی/ يا با هيچ سطل پر آب / پاک نمی شه/



بعضی وقتاس که صورت مسأله ها /  يه جوری تو قلبمون حک می شه که /
هر چقدر آب بريزيم / بدتر می شه /



 کاش می شد دروغ بگم / کاش بلد بودم دو رنگی چی چيه / نه بابا / همين
جوری /  با همين قلب سفيد /  قصه مون قشنگتره /



بهتره تا قلبمون / سياه باشه / سياه بشه / سياه
کنه / می دونم که آخر کار همه چی / يه جوری از اون بالا / درست می شه /



آخرش بزبزقندی می بره / گرگ قصه عاقبت باد می کنه / می ترکه /
آخرش دنيا مث رويا می شه / خيال می شه /



می خوابيم / خواب می بينيم / توی خواب بال می زنيم / می رسيم همون
بالا / می رسيم پيش خدا /



 يا شايد خدا بشيم / يا خدا از ما بشه / ديگه فرق نمی کنه / که خدا از ما بشه / يا ما از
خدا بشيم.